"Foxfire" Joyce Carol Oates

 

"Foxfire.Confessions of a girl gang", 320 stron, 1994 r.

Wydanie polskie: brak.

„FoxFire – wyznania dziewczyny z gangu”.  Kobiety, które nienawidzą mężczyzn. Nie z  wyboru, ale z powodu. Działania gangu będą wymierzone w mężczyzn – mężczyzn, którzy nienawidzą kobiet. Nawiązanie do książki Stiega Larssona wcale nie jest bezcelowe i bezpodstawne. Choć Mikeal Blomkvist w tej wersji nie występuje (i dobrze), to Lisabeth Salander owszem. W innym wcieleniu, w innym czasie i miejscu. Legs Sadovsky, główna bohaterka „Foxfire” przywiodła mi właśnie na myśl inną postać o tych samych inicjałach.

„Foxfire” to gang założony przez grupę nastolatek w Hammond w stanie Nowy Jork w latach 50. Dziewczyny są wyrzutkami społecznym, pochodzącymi z rozbitych rodzin – gang ma zastąpić im rodzinę i dom. Łączy je jeszcze jedno chcą: skarcić mężczyzn, którzy wykorzystują swoją siłę oraz przywileje przeciw słabszym i biedniejszym. Bo one same nie raz padły ofiarą wykorzystywania czy poniżenia ze strony mężczyzn. Na czele gangu stoi charyzmatyczna postać Legs Sadovsky – to ona będzie głównym prowodyrem i pomysłodawcą akcji. Jak się później okaże Legs to osoba tam samo empatyczna jak niebezpieczna, nieobliczalna czy szalona.

Czy gang założony przez grupkę młodych dziewczyn może w ogóle mieć jakąś siłę przebicia w święcie zdominowanym przez mężczyzn? Otóż okazuje się, że może. Dziewczęta wcale nie są sentymentalne czy delikatne, a z czasem stają się coraz bardziej radykalne i brutalne. Te szalone dni, kiedy Foxfire budził respekt i postrach wśród krnąbrnych mieszkańców Hammond: „Niektórzy faceci nas nienawidzili nie ze względu na gangsterskie porachunki, ale ze względów osobistych, którzy chcieli widzieć nas martwe i dawali nam to do zrozumienia”. Wkrótce Foxfire zaczyna zachowywać się jak rozpędzony pociąg, który coraz bardziej przyspiesza by w ostateczności - zamiast się zatrzymać - wykoleja się.

Podoba mi się idea tej książki. Podoba mi się wykreowanie postaci kobiecych, szczególnie Legs. W świecie gangów nie ma miejscu na strach, niepewności, uczucia czy sentymenty. Nasze bohaterki same biorą życie w swoje ręce, same wymierzają sprawiedliwość –  nie należą do kategorii  ofiar, które użalają się nad swoim losem. Każda kobieta powinna przez chwile poczuć w sobie taką siłę oraz pewność siebie jaką miała właśnie Legs, by nie dać sobie w kasze dmuchać. Jednak i one nie są bez skazy, popełniają błędy i ponoszą za nie konsekwencje. Wkrótce przekonują się także, że balansowanie na granicy dobra i zła bywa zgubne. One nie wychodzą z opresji bez szwanku jak Lisabeth Salander – przyjdzie im natomiast zapłacić wysoką cenę za swoją nieroztropność i złudne poczucie władzy.

Można powiedzieć, że dzięki książce "Foxfire" wypłynęłam na nieznane wody. Jedynym punktem zaczepienia była dla mnie autorka J.C. Oates, bo wiedziałam, że  w a r t o. Tym razem Oates swoją emocjonalną prozą łamie konwenanse i stereotypy - jest przy tym niezwykle wrażliwa na problemy jednostki jak i społeczne. Jak to dobrze, że istnieją jeszcze tacy pisarze! Mam dług wdzięczności u pani Oates za to, że pokazała mi całą paletę emocji, miejsc i ludzi o których zwyczajnie nie miałam pojęcia.

Moja ocena: 5/6