Słoneczna dziewczyna

Sylvia Plath podczas wakacji, lato 1954 r. © The Lily Library, Indiana University

Z Gordonem Lameyerem, 1954 r. © The Lily Library, Indiana University

© The Lily Library, Indiana University

 

Jak widać na załączonych fotografiach amerykańska poetka i pisarka, Sylvia Plath odżywała na łonie natury, w szczególności na słonecznych plażach. Słońce zawsze działało na nią kojąco, co także często podkreślała w swoich prywatnych zapiskach. Ponure zimy (zwłaszcza te angielskie) były dla niej ciężkim okresem.

W listopadzie 1961 roku Sylvia pisze z Londynu do matki:

"Nadchodzi pięć ponurych miesięcy. Odczuwam zawsze żal za odchodzącym latem, gdy wczesnym popołudniem zapada mrok, więc przez najbliższy miesiące będę dogadzać swemu organizmowi, gdyż jest to w moim przypadku najlepsze lekarstwo na chandrę".

Na kilka miesięcy przed śmiercią, po odkryciu zdrady męża, będąc w trakcie rozwodu Sylvia kilka razy wspomina jak dobroczynny wpływ mają na nią cieplejsze klimaty: "muszę odetchnąć, pobyć na słońcu, poprawić się" albo "jeśli mi się uda spędzić zimę w słonecznej Hiszpanii, być może odzyskam wagę i zdrowie utracone podczas ostatnich sześciu miesięcy".

Pisarce niestety nie udaje się opuścić Anglii na zimę – w rezultacie jedną z najsurowszych zim stulecia spędza samotnie z dwójką małych dzieci w londyńskim domu (tym samym, w którym wcześniej mieszkał poeta, W. B. Yeats), gdzie ogrzewanie i elektryczność często szwankują. W tych iście spartańskich warunkach Sylvia przeżywa rozkwit sił twórczych: "Piszę teraz najlepsze wiersze mego życia, które zdobędą mi nazwisko". Wielokrotnie podkreśla też, że pisze jak szalona.

W październiku 1962 roku skończy swoją pierwszą powieść (chodzi o "Szklany klosz" ), ma również pomysły na dwie następne. De facto Sylvia nie miała chyba wysokiego mniemania o "Szklanym kloszu", a już na pewno nie spodziewała się takiego sukcesu – twierdziła, że "chałturzy" pod pseudonimem Victorii Lucas, a pod takim nazwiskiem ukazała się właśnie jej pierwsza powieść. Miesiąc po jej wydaniu Sylvia Plath już niczego więcej nie napisze.

_______________________________________________________________

[To taki wstęp przed szerszymi refleksjami o treści i zawartości „Listów do domu” Sylvii Plath. Tak wiele chciałabym o nich napisać, tak wiele słów ich autorki przytoczyć. Muszę jednak to ogarnąć, bo wyszedłby pewnie tekst, który odstraszyłby swoją długością.]

Wszystkim zainteresowanym twórczością i życiem pisarki polecam interesujący artykuł pt. What Sylvia Plath loved.