"Frida" 2002

Wspaniały hołd dla wspaniałej artystki. Te zachwyty to oczywiście dla "Fridy", dramatu biograficznego wyróżniającego się zarówno w warstwie wizualnej jak i fabularnej. Nic nie pozostawiono tu przypadkowi. Pomysłowo wkomponowane ujęcia z tworzenia obrazów czy adekwatny akompaniament muzyczny to znaki charakterystyczne filmu. A jego nasycona, intensywna kolorystyka idealnie oddaje gorący temperament głównej bohaterki. Pod wieloma względami to takie filmowe dzieło sztuki.

Jednak na nic by się zdały nawet najbardziej wymyślne zabiegi gdyby nie porywająca historia zawarta w życiorysie pewnej Meksykanki. Frida Kahlo, bo o niej mowa była kobietą o wielkiej charyzmie i wielkim talencie. W międzyczasie stała się ikoną malarstwa. Tyle tylko, że na jej drodze wiecznie stawały przeszkody bądź przeciwności losu. Dość powiedzieć, że od wczesnej młodości nieodłączną częścią jej życia stał się  ból. Ale to właśnie z tych często dramatycznych doświadczeń wyrosła ponadczasowa sztuka, która po dziś dzień zachwyca i chwyta za serce.

W scenariuszu filmu wiele miejsca poświęcono związkowi Fridy z Diego Riverą, również malarzem. I tu Kahlo nie miała lekko. Diego nie potrafił dochować wierności małżonce, która jednak raz po raz wybaczała mu zdrady. Tak się dzieje gdy w grę wchodzi wielka miłość. Wkrótce i ona nie pozostawała mu dłużna w tej kwestii. Jednak równie interesujący jak perypetie z Riverą okaże się rozwój twórczości Fridy. Jej obrazy nie są dłużej wyrwane z kontekstu, ale stanowią integralną część filmu. Powstają dosłownie na naszych oczach; w konkretnych okolicznościach, na różnych etapach życia malarki.

Salma Hayek słucha wskazówek reżyserki, Julie Taymor

Film nie zamierza idealizować oblicza Fridy i nie próbuje się odcinać się od kontrowersyjnych aspektów życiorysu artystki. Jej poglądy polityczne, a nawet zaangażowanie w tym kierunku, a także orientacja seksualna są sprawami dyskusyjnymi. W istocie, Frida nigdy nie należała do niewiniątek - miała wiele słabości, a wśród nich kobiety, alkohol czy komuniści. Jednak w filmie wydaje się w gruncie rzeczy szczera i autentyczna w tym co robi. Dlatego też wszystko można jej wybaczyć.

Widziałam sporo biograficznych filmów traktujących o malarzach, ale nie widziałam lepszego niż "Frida". Przez lata widziałam też wiele kreacji aktorskich Salmy Hayek, ale żadna z nich nie dała jej takich możliwości jak ta Fridy. Nawet pod względem fizycznym Salma wydaje się stworzona do tej roli. Efekt mówi sam za siebie. Wszystko w tym filmie jest po prostu piękne. A Frida Kahlo prawie pół wieku od śmierci powróciła do zbiorowej wyobraźni w wielkim stylu.

_____________________________________
"Frida", dramat, 2002 r.

reż. Julie Taymor
na podstawie książki Hayden Herrery

Moja ocena: 8/10